Miały być fanfary. Miał lać się szampan i latać konfetti. Nie znalazłam czasu, ten weekend upłynął pod znakiem jednego, niezapowiedzianego gościa. Pochłonął mnie w całości, a tu przecież dzisiaj Brulion obchodzi swoje pierwsze urodziny! Naprawdę nie wiem kiedy to zleciało! Dziwne uczucie - kiedy zakładałam bloga sądziłam, że tak jak zawsze nie wytrwam dłużej niż miesiąc, no może góra dwa... A tu proszę, niespodzianka! Pierwotny "Brulion przyszłego spadochroniarza" zamienił się w szybkim tempie w "Brulion spadochroniarza". Marzenie spełniło się, a ja z bloga o wszystkim i o niczym, mam blog kulinarny. Fajnie tak patrzeć z perspektywy czasu jak wiele się w moim życiu zmieniło. Jak blog nabrał charakteru, jak moje wypieki z każdym kolejnym razem są coraz bardziej udane i smaczne. Niesamowite jak rok temu podjęta decyzja, że muszę nauczyć się dobrze piec... stała się moją wielką pasją i odskocznią. Każde kolejne ciasto, pomysły, modyfikacje to moje małe radości, które napędzają do dalszego działania. Kuchnia stała się odskocznią od problemów, trosk. To właśnie w niej mogę odreagować zmęczenie i stres, kiedy wracam z pracy. Ten rok wiele też zmienił w moim życiu prywatnym. Wraz z pieczeniem, intensywniejszym gotowaniem, pojawiły się osoby, które mnie wspierały, ale też kopały. Było wiele chwil, kiedy miałam ochotę poddać się, ale chyba ta tajemnicza siła, która zawsze we mnie była, zwyciężała. Dzisiaj cieszę się z tego co mam, bo mam wiele. Zyskałam kogoś ważnego w moim życiu, mam też pasję i pracę. Nie mogę narzekać, bo wiem, że jeszcze chwilę temu było dużo gorzej. Nigdy nie będzie różowo i przywykłam, że nie może być kolorowo, radośnie na każdej polu życia. Jednak dzisiaj cieszę się, bo blog istnieje, rozwija się i idzie nowe! Jak tylko wrócę z urlopu, blog zmieni swoją szatę. Nie zdążyłam dzisiaj, ale może to i lepiej. Niech to będzie klucz, że ten rok jest pod znakiem błękitu, loga z innym zamysłem i pomysłami...

Dziękuję Wam, że odwiedzacie Brulion! Licznik przekroczył 100 000! Nigdy w życiu bym nie pomyślała, że tak to się potoczy... że ja złapię bakcyla cukiernika (rok temu często przeklinałam i chodziłam po domu wściekła, bo kolejne ciasto nieudane), a tu proszę! Bakcyl jest, rozwija się i oby tak zostało :)

Jeśli urodziny to musi być i tort. Pełen czekolady, orzechów - najlepszy :) Za przepis dziękuję Kasi, jest genialny! Jakość zdjęć kiepska, bo tort za szybko zaczął znikać i musiałam robić na prędce ;)
Jeszcze raz dziękuję wszystkim za wsparcie, doping i dobre słowo! Postaram się tego nie zmarnować :)

Kiedy masa zastygnie w lodówce jest dość twarda, dlatego ciasto najlepiej wyjąc z lodówki około 1,5 - 2 godziny przed podaniem by nabrało temperatury pokojowej. Wówczas i masa i biszkopty są miękkie, a ciasto rozpływa się w ustach. Smacznego!