Prywatny

Wcześniej widziałam kilka spotów reklamujących akcję. Nie zainteresowałam się nimi bardziej czy mniej. Ot obejrzałam, przyjęłam do wiadomości i już. Potem usłyszałam, że Katie Melua wspiera kampanię społeczną „Rak. To się leczy!”. Do czasu aż dostałam zaproszenie na imprezę z okazji uruchomienia aplikacji komórkowo-tabletowej, gdzie pięciu (podobno przystojnych mężczyzn – to już według gustu:)) instruuje kobiety jak powinny prawidłowo badać piersi. Ciekawy pomysł, momentami zabawne są te filmiki. Czy warto je obejrzeć, ściągnąć i według instruktarzu postępować?

Ja uważam, że warto. Im więcej będziemy mówić o profilaktyce, wizytach u lekarza i kontrolach, tym większa szansa, że rak nie będzie ciągle wygrywać. To my mamy z nim walczyć i te bitwę zwyciężać! Miałam już wiele okazji by się z nim spotkać… R. ciągle wokół mnie się kręci – w rodzinie, dotyka przyjaciół i znajomych bliższych, dalszych… Osacza nas. Czasami mam wrażenie, że jest już wszędzie!

Klub Space w Warszawie i party tylko dla kobiet. Paru mężczyzn też było, ale o tym cicho sza! Program zapowiadał się ciekawie… Koncerty znanych i lubianych – wykonawców dokładnie czterech. Zacznę od tych, którzy „przyciągali” mnie mocno, a skończę na tych, którzy po prostu byli: Zakopower, Stachursky, Trash i Radosław Majdan oraz Tomasz Karolak i… jego Pączki w Tłuszczu.

Zaczęło się od Karolaka i jego przyjaciela Pączka. Powiem Wam szczerze… Bez komentarza ;) Filmik, który Wam wstawiam na dole powie Wam wszystko, jeśli chodzi o śpiewanie Tomasza Karolaka… Brak słów, to mało by wyrazić to co czułam go słuchając ;) Kolejnym wykonawcą był Jacek Stachursky. Śpiewał, a nie jęczał. Miał kontakt z publicznością i dał czadu! Nie ma go w skrócie filmowym… Bo tańcowałam :) Był naprawdę fajny, kobietki cudnie się bawiły, poskakały, pośpiewały i uchichały.

Według mnie gwiazda wieczoru – Zakopower. Mają w sobie magię, osobiście uważam, że taką namacalną. Pełna ekipa muzyków, którzy grali!, śpiewali, tańczyli i dawali moc! Ja chcę znów ją poczuć!!! Byli faktycznie cudowni… Zaczęli tak w ich klimacie – nostalgicznie i ciężkawo jak na rozemocjonowane kobitki po popowo-discopolowym Stachurskim. Ale potem dali czadu! Znane hity na żywo są jeszcze lepsze! Dźwięk instrumentów brzmiał w uszach jeszcze długi czas… Dziękuję organizatorom, że Bułeckę z Ekipą zaprosili! Świetna decyzja! Na koniec był Radzio (jak zapowiedział Tomasz Kammel) Majdan oraz jego zespół Trash. Ciężkie brzmienia, rock, gitary i Majdan znający trzy akordy gitarowe – bezcenne :)Zwiałam po drugiej piosence, bo… musiałam rano wstać, a i tak północ dawno minęła.

Podsumowując impreza całkiem udana, gdyby nie wtopa Karolaka. Powinien poważnie się nad sobą zastanowić :) Polecam mój amatorski filmik i jego wypociny… Dobrze, że to krótko nagrałam, bo w rzeczywistości miało się wrażenie, że trwa to wiecznie! Kampania jest ciekawa, może się udać… ING Bank i „Rak. To się leczy” – trzymam kciuki za Was. Powinno się udać jak po drodze nie zbłądzicie. Relacje z zabawy poniżej, przepraszam, że bez dwóch wykonawców. Ale jeden był tak dobry, że nie miałam czasu kręcić, bo balowałam, a drugi… Bo był ostatni ;) Kto ma ochotę poczytać więcej o akcji i chce ściągnąć aplikację z filmikiem pokazującym jak badać piersi odsyłam do dwóch przydatnych stron: www.rak.tosieleczy.pl i www.ingzycie.pl/piersibadacze.

PS Podoba Wam się taka kampania? Poczytałam trochę komentarzy… Niektóre są okropne! Np. że prostatę będzie reklamować Cichopek i Kożuchowska… A po co te stereotypy? Mężczyznę może bardziej nakłonić dziewczynę do badania. Bo jak podkreślali pomysłodawcy i gwiazdy biorące udział w akcji: „Mężczyźni kochają nasze piersi, nawet bardziej niż my same”. Owszem, pomysł jest żywcem ściągnięty z Anglii (dobrze, że ING i Fundacja się do tego przyznają), ale żeby wspomóc i przeciwdziałać tak straszliwej, niszczącej, bolącej chorobie uważam, że można sobie darować takie opinie. Facet się bada? Niewiarygodne. A przecież raka sutka mogą mieć także mężczyźni, więc… Zachęcam :)

Przyznam szczerze… Nie chciało mi się tam iść. Bo co ja tam takiego zobaczę, usłyszę? Ale jednak zdecydowałam się i o 8.30 rano wylądowałam w Sali Kongresowej, w Pałacu Kultury i Nauki. I wiecie co? Poczułam, że to będzie ciekawy dzień.

Na początek zaserwowano uczestniczkom czyt. Kobietom siedzącym na Sali (było nas sporo, ale nie za wiele), aby obejrzeć projekcję filmu „Dzień Kobiet” w reżyserii Marii Sadowskiej. Nie widziałam tego filmu, nie czytałam recenzji, by się nie zniechęcać (zauważyłam, że recenzje polskich krytyków są zawsze niepozytywne) i nie wyrobić sobie z góry zdania. Film oglądało się przyjemnie… Powiem więcej. Chociaż trochę przerysowany, podkoloryzowany i udramatyzowany – bardzo mi się podobał. Pewnie to zasługa doskonałej obsady aktorskiej , polskich dobrych nazwisk: Kwiatkowska, Lubos, Barszczewska, Kulesza, Kolak, którzy sprawiają, że produkcja jest na dobrym poziomie. Historia o walczącej Halinie Radwan przypomniała mi sprawę sprzed paru lat, sklep „Biedronka” i wyzysk ludzi, łamanie praw człowieka, krzywdę i ból tamtych kobiet. Jak wspomniałam „Dzień kobiet” jest trochę przekombinowany, ale Katarzyna Kwiatkowska, odtwórczyni głównej roli – jest tak genialna i autentyczna w tym filmie, że naprawdę czapki z głów. Szkoda, że jest tak niedoceniona. Nie jedna „pierwszo okładkowa” aktorka mogłaby się przy niej schować. Razem z Erykiem Lubos stworzyli doskonałą parę, ich wspólne sceny, nie tylko erotyczne są po prostu doskonałe. Nie ma ukrywania się, ton make-upu – jest prawdziwa skóra, ciało i brak słynnych już staników w czasie seksu oraz prześcieradła po szyję. Jestem mile zaskoczona, że polski film, w końcu nie jest zły… Polecam. Warto zobaczyć, chociaż by obejrzeć grę prawdziwych aktorów, a nie plastików.

Następny punkt programu – BLISCY ALE OBCY. O TRUDNYCH RELACJACH Z BLISKIMI, w którym odbył się pierwszy panel dyskusyjny, a w zasadzie… niedyskusyjny. Pytania uczestniczek czyt. widowni nie padły, bo zabrakło czasu. Zbyt długie przemówienia psycholog, terapeutki… a za krótkie prof. Płatek i A. Wiśniewskiego. Pojawiła się też niespodziewana wyżej wspomniana Kasia Kwiatkowska, która biedna nie wiedziała, o co chodzi. Prosto z Opolskiej sceny Polskiej piosenki stanęła wśród tłumu kobiet i nawet nie wspomniano o jej filmie. Panel nudny, trochę jakby na siłę zrobiony. Bez wyciągania wniosków, podsumowania, rozmowy… Stworzony jakby od niechcenia i dla zabicia czasu. Poruszono kilka ważnych kwestii, ale znów zabrakło ich podkreślenia…

Wróciłam na panel KONGRES IDZIE DO WYBORÓW. Owszem Manuela Gretkowska miała swoje 5 minut. Mówiła zwięźle, na temat i powiem więcej… nawet przekonująco. Ale co z tego, kiedy na razie ten cały Kongres to tylko jeden wielki monolog – bo kobiety mogą… Mogą, ale chociażby One nic nie robią.

Wszyscy czekali z niecierpliwością na pojawienie się Premiera Donalda Tuska. Kontuzjowany, lekko poddenerwowany (nie dziwię mu się, w końcu cała Sala bab czekała by go zeżreć)  oraz zaskoczony wręczeniem mu Kaczki. Śmiech i pytanie – znowu? Ten motyw go chyba nigdy nie opuści :) Przemówienie bardzo ukierunkowane, miałam wrażenie, że odbija strzały, którymi go ostrzelano w zeszłym roku. Spowiadał się trochę jak dziecko w przedszkolu przed kilkoma tysiącami kobiet – czy ty coś chłopie w końcu zrobiłeś? Ano zrobiłem, wyliczyłem ładnie i zgrabnie, pobuczały trochę, jakaś dziewczyna z megafonem w dłoni powalczyła o swój związek homoseksualny i uff – skończyło się. Jednak powiem szczerze, że Donald Tusk dał radę i podziwiam go, że wytrzymał… Ja bym tam te Kobiety, które chcą teraz, zaraz, natychmiast wszystkiego – zlinczowała. Przepraszam, ale tak wyglądało to dla mnie. Premier nie jest sam, jest cały parlament. Nie da rady zrobić wszystko od razu – nasze Państwo ma w końcu 38 mln. mieszkańców. Więcej pokory na drugi raz życzę dla Pań…

Czy będzie Kongres Kobiet w przyszłym roku? Nie wiem. Szczerze mówiąc nie widzę sensu. Co to daje, że kilka kobiet stanie na środku sceny i pogada? Czy coś to zmienia? Nie. Mam wrażenie, że to był jeden wielki monolog, z wynajętymi aktorami (czyt. zaproszonymi kobietami) i marzenie by dalej wyciągać kasę z dotacji. Na pewno Kongres Kobiet to też dobra inicjatywa, ale jej w Warszawie, w centrum nie widać. Media nie interesują się Kongresem. Wpadły, porobiły zdjęcia, bo Prezydent z małżonką i Donald Tusk wpadli na „kawę”, ale to wszystko… Zasłynął Piechociński, który (jak słyszałam z dobrego źródła) wpadł na 5 minut i ujawnił swój pogląd o kobietach na Facebooku. Wielkie brawa, PSL ma na pewno dobrego przywódcę ;)

Panie Bochniarz, Środa i Warakomska chyba nadal nie rozumieją, że rozmowy nic nie dają. Potrzeba czegoś więcej, jakiejś inicjatywy, działań, żeby faktycznie „baby” wpuścić do sejmu i władzy. Nie da się mówiąc, mówiąc, mówiąc czegoś zdziałać… Należy w końcu komuś pomóc, zadziałać, pokazać, że my kobiety też możemy pracować na powodzenie Polsce. Spodziewałam się emocji, merytorycznej rozmowy, omówienia spraw i tego, co trzeba zacząć wdrążać w życie. A co dostałam? Wywód i poczucie, że pomysłodawczynie Kongresu pogubiły się. Jednak p. Krzywonos i p. Kwaśniewska miały rację, że odeszły. To nie jest wsparcie dla kobiet, to jest tylko takie gadanie. Polityka, prawica-lewica, kontrowersje pomiędzy nimi, a do tego jeszcze sprawa mężczyzn… To nie może się udać. Media nie pokazały nic o Kongresie co dotyczyłoby działania… Wyrwali Piechocińskiego i Księżniczkę Arabii Saudyjskiej do tablicy – inaczej w ogóle by o Kongresie nie mówiono.

Zawiedziona? Nie, bo nie miałam oczekiwań. Zaskoczona? Tak. Tym, że tam nic takiego się nie dzieje, oprócz nic nieznaczących rozmów – przemówień, bo widownia nie ma wiele do powiedzenia. Kolejna edycja? Może i bym poszła…? Ale mam poczucie, że to mógł być ostatni Kongres. Nie wiem czy Panie organizatorki znajdą pieniądze, by robić „zloty” nadal. Warto było? Tak. Mimo wszystko ciekawie jest zobaczyć, obserwować i słuchać Kobiet, które są w jedynym miejscu, z różnych środowisk i z różnymi oczekiwaniami.