Prywatny

Spadł u Was śnieg? Ja w czwartek miałam poczucie, że coś dziwnego się dzieje. Jak wychodziłam z domu to było zielono - jak dojeżdżałam do pracy - było już biało. Cuda i czary! :D
Czas za szybko biegnie. Zaraz 1 grudnia, a za moment święta. Dużo się dzieje, a i siły nadal nie są takie jak powinny być. Pewnego dnia miałam już tak wszystkiego dość, że musiałam wymyślić sposób, żeby ogarnąć swoje smutki i zmęczenie. Zostało mi trochę masy marcepanowej po rogalach i stwierdziłam, że muffinki to niezły pomysł. Wyszły naprawdę przepysznie! Powstały z mojej czystej abstrakcji, ale połączenie krówek-ciągutek i marcepanu jest świetne! Polecam :)
 
Muffinki z marcepanem


 
Składniki:
2 szklanki mąki
3/4 szklanki cukru
2 łyżeczki proszku do pieczenia
100g masy marcepanowej
4 cukierki krówki
pół szklanki oleju
szklanka mleka
2 jajka

Przygotowanie:
Do jednej miski przesiewamy mąkę oraz proszek do pieczenia. Dodajemy szklankę cukru i mieszamy. W drugiej misce mieszkamy mleko, olej i jajka. Masę marcepanową i cukierki blenderujemy na sypki piasek. Do suchych składników dodajemy mokre, dodajemy masę marcepanowo-krówkową. Traktujemy wszystko blenderem i wykładamy do formy na babeczki wyłożonej papierem do pieczenia. Wstawiamy do piekarnika nagrzanego do 180 stopni z termoobiegiem na 20-25 minut. Smacznego!

Spadł u Was śnieg? Ja w czwartek miałam poczucie, że coś dziwnego się dzieje. Jak wychodziłam z domu to było zielono - jak dojeżdżałam do pr...

Chwila przerwy w pracy. Luźno rozmawiamy o jedzeniu. Koleżanka zastanawia się głośno, co by tu zjeść na obiad wieczorem w domu, bo brak pomysłu i chęci na cokolwiek. Jednak coś jeść trzeba. Padło moje "oświadczenie", że dzisiaj jem na obiad wykwintne danie. Nie zdziwiło to nikogo, bo często opowiadam, że robię jakieś skomplikowane cuda obiadowe (których nigdy nie zdążę sfotografować, żeby wstawić na blog, bo od razu zostają zjedzone ;))... Nie wytrzymałam i ze śmiechem oświadczyłam, że jem dzisiaj kluchy z serami. Jak to z serami? Okazało się, że wszyscy znają makaron z serem białym albo żółtym. Ale żeby razem? Da się i powiem Wam, że to moje ulubione danie obiadowe! Szybko, smacznie i sycąco... :)

Makaron z serem białym i żółtym


 
Składniki:
100g makaronu
150g sera białego
50g sera żółtego (tłusty, żeby dobrze się rozpuścił)
sól, pieprz

Przygotowanie:
Makaron dowolny gotujemy al dente. Na suchej patelni kruszymy odrobinę sera białego i żółtego. Włączamy gaz i podgrzewamy patelnię tak, by sery zaczęły puszczać wodę. Dodajemy ugotowany makaron, na wierzch posypujemy pokruszony ser biały i starty żółty ser. Mieszamy tak, by sery oblepiły makaron. Doprawiamy solą i pieprzem. Smacznego!

Chwila przerwy w pracy. Luźno rozmawiamy o jedzeniu. Koleżanka zastanawia się głośno, co by tu zjeść na obiad wieczorem w domu, bo brak pomy...

Nigdy nie jadłam ciasta marchewkowego. Tyle razy widziałam różne wersje tego ciasta na blogach, ale jakoś brakowało mi odwagi. Pewnego dnia nie wytrzymałam i stwierdziłam, że w końcu jadłam już na słodko: cukinię, buraki to dlaczego nie marchewkę? Przepis podkradłam kochanej Sylwii. Jest wspaniałe! Wilgotne, delikatnie słodkie, pięknie wyrasta i smakuje naprawdę wybornie! Idealne na barową sobotę, bo marchewkowe piecze się bardzo szybko :)

Ciasto marchwiowe



Składniki:
5-6 większych marchwi (a dokładnie 2 szklanki startej marchwi)
4 jajka
1 plus 1/2 szklanki cukru
2 szklanki maki
2 płaskie łyżeczki proszku do pieczenia
2 płaskie łyżeczki sody oczyszczonej
200g masła

Dodatkowo:
Cukier puder plus woda na lukier
Migdały lub orzechy do przystrojenia

Przygotowanie:
Marchewkę trzemy na drobnych oczkach tarki lub w blenderze. Muszą wyjść dwie szklanki startej marchwi.
Masło roztapiamy w rondelku na małym ogniu i odstawiamy do wystygnięcia.
Do miski wbijamy jajka i łączymy je mikserem z cukrem. Wsypujemy szklankę mąki i proszek do pieczenia oraz sodę. Miksujemy wszystkie składniki i dodajemy startą marchewkę. Miksujemy, a następnie dodajemy drugą, pozostałą szklankę maki. Ponownie miksujemy i na koniec wlewamy ostudzone masło i po raz ostatni zmiksować mikserem.
Formę (u mnie silikonowa tortownica 23 cm) lub tortownicę wyłożoną papierem do pieczenia i przekładamy ciasto. Pieczemy w piekarniku nagrzanym do 200 stopni przez pół godziny, następnie zmniejszamy temperaturę do 180 stopni i pieczemy jeszcze 20 minut.
Z cukru pudru i wody zrobić lukier i posmarować nim ciasto. Dekorujemy migdałami lub orzechami.

Nigdy nie jadłam ciasta marchewkowego. Tyle razy widziałam różne wersje tego ciasta na blogach, ale jakoś brakowało mi odwagi. Pewnego dnia ...

11 listopada obchodzony jest dzień Św. Marcina. Niestety był długi weekend, a ja miałam za dużo roboty, by pomyśleć o pieczeniu rogali. Zresztą ja nigdy wcześniej rogali marcińskich nie jadłam! Przypadkowo dzień wcześniej, w niedzielę będąc na krótkich zakupach zobaczyłam je - takie wielkie rogale, z lukrem i orzechami. Z ciekawości owe zakupiłam, żeby skosztować czy faktycznie te chwalone i sławne rogale z Poznania są tak dobre? Powiem Wam, że nawet jak na sklepowe - były przepyszne! Ale dlaczego postanowiłam sama je przygotować? Z ambicji... M. powiedział, że to wstyd - ja, która piekę tyle pyszności kupowała sklepowe? No właśnie! Drocząc się, padło stwierdzenie, że na pewno nie dam rady takich dobrych upiec samodzielnie. Postanowiłam się przekonać, przeszukałam Internet (przepis podkradłam Pieczarce Mysi, dziękuję!), dorwałam przepis i oto one! Wyszły rewelacyjne! Te sklepowe mogą się schować, a ja wygrałam zakład :) Jest przy nich sporo pracy, ale warto, naprawdę warto je samodzielnie zrobić! Są genialne i jaka satysfakcja! :)

Rogale Marcińskie


 
Składniki na ciasto drożdżowo – francuskie:
1 szklanka ciepłego mleka
1 łyżka suchych drożdży (12 g) lub 24 g drożdży świeżych
1 jajko
3,5 szklanki mąki pszennej
3 łyżki cukru
szczypta soli
225 g masła, w temperaturze pokojowej (z tego 2 łyżki odjąć do ciasta)

Mąkę pszenną wymieszać z suchymi drożdżami (ze świeżymi najpierw zrobić rozczyn), dodać resztę składników i rozetrzeć pomiędzy palcami, pod koniec dodając 2 łyżki rozpuszczonego masła. Wyrobić ciasto, bardzo krótko – tylko do połączenia; powinno pozostać lepiące i zimne. Uformować z niego prostokąt owinąć szczelnie folią i schłodzić w lodówce przez około 1 godzinę.

Schłodzone ciasto przełożyć na stolnicę i rozwałkować w prostokąt o wymiarach 30 x 15 cm, tak, aby krótsze strony stanowiły górę i dół. Całą ilość masła z przepisu rozsmarować równomiernie na cieście (zostawić 1/2 cm marginesu wokół). Złożyć 1/3 ciasta do góry, następnie złożyć dolną część tak, by przykryła te złożenia (tak, jak składamy kartkę papieru). Dobrze skleić brzegi i delikatnie rozwałkować na prostokąt o wymiarach 25 x 17 cm używając jak najmniejszej ilości mąki do podsypywania.

Złożyć tak jak poprzednio i schłodzić przez 45 minut w lodówce. Proces wałkowania i składania powtarzać 3 razy, chłodząc ciasto między wałkowaniami przez 30 minut. Po  ostatnim rozwałkowaniu i złożeniu ciasto dobrze owinąć folią spożywczą i włożyć do lodówki na minimum 5 godzin, a najlepiej na całą noc.

Wyjąć z lodówki na 20 minut przed robieniem rogalików.

Nadzienie:
300 g białego maku
100 g masy marcepanowej
3/4 szklanki cukru pudru
100 g orzechów włoskich
100 g zblanszowanych migdałów
2 łyżki kandyzowanej skórki pomarańczowej
2 łyżki gęstej kwaśnej śmietany 18%
3 podłużne biszkopty, pokruszone na okruszki

Ponadto:
1 jajko roztrzepane z 1 łyżką mleka do posmarowania
posiekane orzechy włoskie lub migdały do posypania

Mak i orzechy sparzyć gorącą wodą, po 15 minutach odcedzić i osączyć. Zmielić dwukrotnie w maszynce razem z migdałami. Masę marcepanową rozetrzeć mikserem z cukrem pudrem, dodać zmielony mak z bakaliami, okruszki biszkoptowe i posiekaną skórkę pomarańczową. Dobrze wymieszać, dodać śmietanę – ale tylko tyle by uzyskać dość zwartą, ale plastyczną masę. Masa nie powinna być zbyt płynna, ani zbyt twarda (reguluje się jej konsystencję dodając stopniowo śmietanę).

Ciasto na rogaliki rozwałkować na prostokąt o wymiarach mniej więcej 65 x 34 cm i pokroić na 12 trójkątów (o długich bokach). Rozsmarować nadzienie zostawiając mały margines na wszystkich bokach trójkąta – zwijać rogaliki zaczynając od najszerszego boku, w kierunku wierzchołka. Ułożyć na blaszce, przykryć i pozostawić do wyrośnięcia na około 40 – 50 minut lub do podwojenia objętości.

Piekarnik rozgrzać do 180ºC. Wyrośnięte rogale posmarować jajkiem roztrzepanym z mlekiem i piec około 20 minut, aż się ładnie zezłocą. Wyjąć na kratkę i jeszcze ciepłe polać lukrem, posypać orzeszkami lub posiekanymi migdałami.

Lukier:
1 szklanka cukru pudru
2 – 3 łyżki gorącej wody

Składniki rozetrzeć w naczyniu grzbietem łyżki, do gładkości. Gęstość lukru regulować dodatkiem wody lub cukru pudru. Smacznego!

11 listopada obchodzony jest dzień Św. Marcina. Niestety był długi weekend, a ja miałam za dużo roboty, by pomyśleć o pieczeniu rogali. Zres...

Tak dawno jej nie robiłam... a tak ją uwielbiam! Jako dzieciak zawsze pchałam się do kuchni, żeby pomagać Mamie i Babci. Zazwyczaj imieniny w moim domu odbywały się na tzw. dwie tury. Małe mieszkanie i dużo gości - sobota nie starczyła, żeby wszystkim pomieścić. Dużo jedzenia, masa pracy, ale jakoś kiedyś było łatwiej. Więcej czasu, energii, jakieś mieszkania były większe, ludzie życzliwi... Biesiady przez wiele godzin. Nikt nie czuł się ciężko, każdy z ochotą zjadał wszystko. Nie było diet, stresu, muzyka mogła grać głośno po 22.00, bo sąsiedzi rozumieli, że dwa razy w roku można się pobawić i przymknąć oko na hałas... A dzisiaj? Szkoda mówić. Z rodziną i przyjaciółki najlepiej się wychodzi na obrazku i to po środku, żeby nie wycięli. No, ale miało być o sałatce :) Sałatkę robiłam samodzielnie jak miałam 6,7 lat? Kochałam ją robić! Zapomniałam o niej na bardzo długi czas. Tata pewnego wieczora zapytał czy może bym nie zrobiła, bo ma wielką ochotę. Każdy ją zna, chociaż jest jej wiele wersji. Przepraszam za jakość zdjęcia, ale zniknęła tak szybko, że zostało mi tylko w małym pudełeczku do śniadania w biurze :) Polecam, bo jest pyszna. Podaję przepis na moją ukochaną wersję :)

Sałatka jarzynowa




Składniki:
3 marchewki
3 pietruszki
mały seler
5 jajek ugotowanych na twardo
5 ogórków kiszonych
2 kwaśne jabłka
puszka kukurydzy konserwowej
sól, pieprz,
trzy łyżki musztardy
kilka łyżek majonezu i jogurtu naturalnego

Przygotowanie:
Warzywa umyć i ugotować do miękkości, ale tak by się nie rozgotowały. Wystudzone warzywa obrać i pokroić w drobną kostkę. Jajka gotujemy na twardo i kroimy także w kostkę. Jabłka obieramy i wydrążamy pestki, kroimy w drobną kostkę. Ogórki kiszone można obrać, ale nie jest to konieczne, pokroić w drobną kostkę i odsączyć na sitku. Wszystkie składniki wymieszać w dużej misce.  Dodajemy kukurydzę i doprawiamy sałatkę do smaku solą i pieprzem, majonezem oraz jogurtem naturalnym (u mnie ¾ jogurtu, a ¼ majonezu). Sałatkę przed podaniem warto wstawić do lodówki na przynajmniej godzinę, by smaki się przegryzły. Smacznego!

Tak dawno jej nie robiłam... a tak ją uwielbiam! Jako dzieciak zawsze pchałam się do kuchni, żeby pomagać Mamie i Babci. Zazwyczaj imieniny ...

Wczoraj miałam okazję się trochę odprężyć. Po całodniowym sprzątaniu, pieczeniu i myciu okien postanowiłam pojechać do znajomych. Kiedy zadzwoniłam z pytaniem czy mogę wpaść, oczywiście z radością odpowiedzieli, że tak... ale pojawiło się od razu hasło - chcemy, żebyś nam coś upiekła! Z braku czasu musiałam działać szybko. Padło na babeczki, które kusiły od pierwszej chwili kiedy je ujrzałam. Mowa tutaj o babeczkach z białą czekoladą Natalii. Te babeczki przeszły moje najśmielsze oczekiwania! Są pyszne, delikatne, wręcz dzięki czekoladzie rozpływające się w ustach! Dziękuję Natalko za przepis, jest genialny!

Babeczki z białą czekoladą



Składniki:
150 ml mleka (2/3 szklanki)
150 g masła (3/4 kostki)
100 g białej czekolady (1 tabliczka)
200 g mąki (1,5 szklanki)
1 łyżeczka proszku do pieczenia
1/4 łyżeczki sody oczyszczonej
100 g cukru (2/3 szklanki)
szczypta soli
2 roztrzepane jajka

Przygotowanie:
Do rondelka wlewamy mleko, białą czekoladę połamaną na kostki oraz pokrojone masło. Podgrzewamy na małym ogniu powoli mieszając, aż czekolada i masło rozpuszczą się. Odstawiamy do ostudzenia w chłodne miejsce. Piekarnik nagrzewamy do 160 stopni z termoobiegiem. Do miski przesiewamy mąkę wraz z proszkiem, sodą i solą. Dodajemy cukier i dokładnie mieszamy. Do wystudzonej masy czekoladowej wlewamy dwa roztrzepane widelcem jajka – dokładnie mieszamy. Wlewamy mokre składniki do suchych i mieszamy łyżką do połączenia się składników (nie dłużej). Blaszkę na muffiny wykładamy papilotkami. Napełniamy je masą do 3/4 wysokości. Babeczki z białą czekoladą wkładamy do piekarnika i pieczemy przez 25-30 minut. Smacznego!

Wczoraj miałam okazję się trochę odprężyć. Po całodniowym sprzątaniu, pieczeniu i myciu okien postanowiłam pojechać do znajomych. Kiedy zadz...

Zmęczenie sięga apogeum. Złe samopoczucie jest na tyle dojmujące, że... nic mi się nie chce. Jednak wierzę, że za rogiem już czeka lepsze jutro, a ja w końcu obudzę się z tego przesilenia jesiennego.

Na blogach króluje ostatnimi czasy marchewka. Nigdy nie wykorzystywałam jej do wypieków słodkich. Postanowiłam w końcu spróbować, a w zeszycie mojej Mamy był przepis na ciasto marchewkowe. Stwierdziłam, że jednak zaszaleję i najpierw zamiast pełnowymiarowego ciasta marchewkowego zrobię muffinki z marchewką. To był strzał w 10! Przepis szybki, prosty i bardzo smaczny. Lukier i posypka z orzechów dopełniły nie bardzo słodkie babeczki. Polecam, są idealne do kawy :)

Muffinki marchewkowe



Składniki:
250 g mąki pszennej
płaska łyżeczka sody oczyszczonej
pół łyżeczki proszku do pieczenia
180 ml oleju
100 g cukru
2 jajka
łyżeczka mielonego cynamonu
szczypta soli
2,5 szklanki startej marchewki

dodatkowo lukier: cukier puder, woda i skórka z cytryny, orzechy włoskie

Przygotowanie:
Mąkę przesiewamy wraz z proszkiem do pieczenia i sodą do miski. W drugiej misce mieszamy olej z cukrem. Dodajemy jajka i ponownie mieszamy. Do mokrych składników dodajemy suche i dokładnie mieszamy. Dodajemy szczyptę soli i łyżeczkę cynamonu. Ponownie mieszamy, dodajemy startą marchewkę i krótko mieszamy. Formę do muffinek wykładamy papilotkami i nakładamy ciasto do 2/3 wysokości. Pieczemy babeczki w 200 stopniach z termoobiegiem przez ok. 20 minut. W między czasie kiedy muffinki się studzą, przygotowujemy lukier. Cukier puder łączymy z wodą, mieszamy do uzyskania gęstej masy. Dodajemy skórkę z cytryny i mieszamy po raz ostatni. Wystudzone babeczki smarujemy lukrem i posypujemy posiekanymi na drobno orzechami włoskimi. Smacznego!

Zmęczenie sięga apogeum. Złe samopoczucie jest na tyle dojmujące, że... nic mi się nie chce. Jednak wierzę, że za rogiem już czeka lepsze ju...

Powrócił sezon teatralny dla mnie. Miałam dość złego nastroju, smutków i wiecznych problemów, które moją głową zajmują. Postanowiłam rozerwać się i odwiedzić ulubiony Teatr Kwadrat. Chociaż nie zapomniałam w 100% o złych duchach, które mój czas ostatnio bardzo zajmują - to jak zawsze bawiłam się doskonale! Nowa sztuka, pierwszy spektakl - przeszedł do historii, a ja do tej historii dołączyłam. Polecam dla wszystkich Warszawiaków i tych, którzy mogą zrobić sobie wycieczkę do stolicy - "Ciotka Karola 3.0" jest genialna!


Nowa obsada teatralna, do grona stałych aktorów Teatru Kwadrat (Grzegorz Wons, Andrzej Grabowski, Wincenty Grabowski, Katarzyna Glinka, Marta Żmuda Trzebiatowska) dołączyli nowi, którzy zauroczyli mnie od pierwszego wejrzenia: Michał Rolnicki, Kamil Kula, Anna Karczmarczyk i Aldona Jankowska. Była to absolutna premiera tej sztuki. Andrzej Nejman, reżyser wychodząc na scenę przed spektaklem nie potrafił ukryć zdenerwowania. Była to pierwsza okazja, by widzowie ocenili na żywo sztukę - jego debiut reżyserski w teatrze.

Na początku miałam wrażenie, że wszyscy aktorzy są za bardzo zdenerwowani. Jednak co się dziwić, po raz pierwszy wystawiają przedstawienie, które proste do zagrania nie jest. Pierwsze skrzypce i dłuższy monolog miał Michał Rolnicki (Jack Chesney). Nie do końca udało mu się ukryć tremy, ale na szczęście z każdą chwilą rozkręcał się, a wraz z nim całe przedstawienie. "Ciotka Karola 3.0"to dynamiczna farsa typowo angielska, z XIX wieku. Jednak pomimo tego, że scenografia oddaje tło z poprzedniej epoki to  farsa jest bardzo współczesna. Dla mnie jest to ciekawe połączenie konwenansów, tradycji, strojów z tamtego okresu z tekstem, zachowaniem ludzi z XXI wieku. Akcja toczy się w studenckim akademiku, gdzie dwóch kolegów nagle zakochuje się w pięknych dziewczynach. Kombinują jak tu wyznać im miłość aż pojawia się nagle szansa... Wizyta cioci Karola, organizacja wspólnego obiadu, na którym będzie można wyznać miłość wybrankom serca - wydaje się być idealna. Tylko, że sytuacja przybiera zupełnie inny bieg zdarzeń...


Chociaż to pierwszy spektakl aktorzy naprawdę dali radę. Widać było pewne niedoróbki, stres i "niedogranie", ale myślę, że była to zwyczajna trema... :) Druga połowa, po przerwie była już znacznie lepsza. Aktorzy chyba odetchnęli, zobaczyli, że widownia bawi się przednie, ulżyło i ruszyli do ataku. Zabawa przednie, w paru momentach popłakałam się ze śmiechu. Uwielbiam takie komedie-omyłek :)

Zaskoczyła mnie oprawa muzyczna sztuki. Bardzo lubię Czesława Mozila i kiedy nagle zobaczyłam go na telebimie (słupie ogłoszeniowym) jak śpiewa to muszę powiedzieć, że wybrzmiało to bardzo ciekawie. Jak można przeczytać na stronie teatru cyt. "Montypythonowski humor czynią z tej starej scenicznej ramotki znakomitą propozycję nie tylko dla widzów, którzy dawny tekst bardzo dobrze znają, ale może przede wszystkim dla młodego, „ultranowoczesnego” pokolenia.". Zgadzam się w 100%, że sztuka jest dla młodych i starych. Komedia omyłek, wicie się bohaterów, którzy na końcu odkrywają o co tak naprawdę walczyli - zwycięża miłość, pasja, szacunek do siebie i... współpraca. Polecam Wam gorąco tą sztukę. Podejrzewam, że zyska ona liczne grono ulubieńców i stanie się hitem Kwadratu - ma na to duże szanse :)

Powrócił sezon teatralny dla mnie. Miałam dość złego nastroju, smutków i wiecznych problemów, które moją głową zajmują. Postanowiłam rozerwa...

Jesień nas dopadła. Chłodno, szaro, buro i bardzo nostalgicznie. Wizja jakiejkolwiek aktywności graniczy u mnie ostatnio z cudem. Mało snu, pobudka gdy ciemno, kładę się kiedy też ciemno. Mało spacerów, bo brak czasu, dużo problemów i dylematów co dalej ze sobą począć. Kiedy ten okres w końcu minie i znów wyjrzy słońce? Chciałabym już, ale będzie to trudne... :(

Pożaliłam się i jest mi lżej, ale są też dobre informacje. Znalazłam stary, kulinarny zeszyt mojej mamy. Oprócz tradycyjnych wypieków, odkryłam kilka nowości, które planuje wypróbować w swoich wersjach. Zawsze staram się coś od siebie dać, zmienić - chyba, że przepis wydaje się być idealny już z samej nazwy i użytych składników. Stefanie pewnie każdy z Was zna. To ciasto dosyć popularne, bo szybkie, bez użycia piekarnika, a pyszne. Moja wersja też taka jest. Zupełnie bez dodatków typu orzechy, wiórki kokosowe itp. Zwykłe ciasto z kaszy manny, ale wiecie co? Było bardzo smaczne i zachęcam wszystkich, którzy tak ja ja dawno jej nie robili - zróbcie!

Stefania





Składniki:
1 litr mleka
250g margaryny lub masła
3 łyżki kakao
szklanka cukru
szklanka kaszy manny
250g herbatników
150g czekolady (u mnie 75g gorzkiej i 75g mlecznej)

Przygotowanie:
Dużą blachę wykładamy papierem do pieczenia. Wykładamy ją herbatnikami. Mleko zagotowujemy z cukrem, dodajemy margarynę. Czekamy aż rozpuści się w mleku i wsypujemy kaszę manną. Mieszamy do czasu aż masa delikatnie zacznie gęstnieć, dodajemy kakao i wszystko mieszkamy. Trzymamy do czasu aż masa będzie gęsta, ale jeszcze płynna. Wylewamy masę na herbatniki, przykrywamy ją drugą warstwą herbatników. Czekolady łamiemy na kawałki i rozpuszczamy w kąpieli wodnej. Rozpuszczoną czekoladę polewamy na herbatniki i zostawiamy ciasto do wystygnięcia. Ostudzone wstawiamy do lodówki na kilka godzin najlepiej na całą noc. Smacznego!

Jesień nas dopadła. Chłodno, szaro, buro i bardzo nostalgicznie. Wizja jakiejkolwiek aktywności graniczy u mnie ostatnio z cudem. Mało snu, ...